Hosting por

PETRA Maternidades Feministas - Home | Facebook

Teta e Coliño únese ó manifesto 25N PETRA Maternidades Feministas 2020

MANIFESTO CONTRA A VIOLENCIA MACHISTA
CARA AS NAIS
PETRA Maternidades Feministas. 25N 2020
Este 25N as nais feministas temos moito que denunciar: o actual contexto da crise sanitaria e socioeconómica
destapada pola COVID-19 multiplicou os casos de violencias machistas. Aumentou
exponencialmente a violencia obstétrica, unha forma de violencia machista que está normalizada
no sistema sanitario. Durante a pandemia implementáronse novos protocolos en contra dos procesos
sexuais das mulleres e das necesidades dos bebés. As mulleres embarazadas asistimos soas a
ecografías, sepárannos dos nosos bebés, dificúltannos a instauración da lactancia materna, parimos
con máscara, sufrimos un maior intervencionismo, non temos apoio posterior e incluso, nalgúns
casos, vímonos obrigadas a parir soas.
Ademais produciuse un aumento da violencia económica que xa viñamos sufrindo as nais. Quedou
en evidencia a escasa protección social dos coidados, así como a debilidade dos sistemas de coidados
externalizados (utilizados na nosa sociedade como medida de conciliación) e as institucións
sanitarias e educativas. Os coidados, coma sempre, recaeron maioritariamente sobre as mulleres,
mostrando de maneira urxente a necesidade de recursos e dereitos remunerados para a crianza.
No ámbito laboral, pisáronse e denegáronse dereitos consolidados (permiso de maternidade, por
risco no embarazo e a lactancia, reduccións de xornada, etc). O mísero permiso de maternidade
obriga a moitas nais a coller excedencias ou reduccións de xornada, coa perda económica que supón.
Ao mesmo tempo, a ausencia de recursos remunerados para a crianza (como unha prestación
universal por menor a cargo) empobrece aínda máis ás nais que teñen empregos precarios ou desempregadas1.
As familias monomarentais, e tamén aquelas con fillas/os con capacidades especiais,
sufriron en maior medida esta violencia económica, ademais de seren criminalizadas durante o
confinamento.
A lei de permisos iguais e intransferibles é outra mostra de violencia económica cara as nais, xa
que só proporciona recursos a quen máis ten: varóns con bos empregos. Parece que cando se trata
de coidar, as nais debemos facelo gratis2 e ignorando os nosos procesos sexuais, como son o embarazo,
o parto, o posparto, a lactancia materna, o puerperio e a exteroxestación das nosas criaturas.
Invisibilizar estes procesos e a nosa ciclicidade é violencia sexual, propia dunha sociedade patriarcal
e falocéntrica que nos empurra a unha «normalidade» sexual e que esixe que estemos o antes posible
preparadas para o sexo normativo e para a incorporación ao emprego.
Unha sociedade que invisibiliza ás nais é máis receptiva á violencia e á explotación. A explotación
reprodutiva converte ás nais que teñen situacións máis precarias en meros contedores e aos seus
bebés en mercancía. Ter fillas e fillos non é un dereito. Non podemos pasar por alto os procesos
sexuais polos que pasan esas nais (onde se inclúe posparto, lactancia, puerperio) e as necesidades
da criatura, rompendo a díada nai-bebé. O efecto desta separación pode xerar consecuencias neurolóxicas
e psicolóxicas. Porque traer unha vida ao mundo xamáis poderá ser unha transacción
comercial.

Tamén denunciamos a violencia institucional que exerce o sistema xudicial contra as nais e as súas
crianzas, mediante as Custodias Compartidas Impostas, a aplicación do falso Síndrome de Alienación
Parental (SAP) e a non protección da infancia en caso de maltrato cara as nais, outorgando
dereitos aos maltratadores sobre as criaturas e favorecendo a violencia vicaria. Un sistema xudicial
que deixa a un lado o interese superior do menor e revictimiza ás nais, en ocasións incluso quitándolles
a custodia e con condenas «exemplarizantes» dignas do patriarcado. Non podemos olvidarnos de que
unha gran cantidade de mulleres que sufren violencia machista por parte das súas parellas ou exparellas
son nais, e das graves secuelas que deixa na infancia crecer cun pai maltratador. A violencia
institucional afecta tambén a moitas familias que, desprotexidas nun sistema que as exclúe, acaban
pedindo axuda a uns servizos sociais demasiadas veces asistenciais, con plans de traballo, na súa
maioría, conductistas, que só poden poñer parches superficiais a un problema estrutural. Como a
maioría de institucións de poder, os sistemas de protección da infancia e os servizos sociais son estruturalmente
machistas, racistas e clasistas, o cal acaba perxudicando a moitas nais e ás súas crianzas.
Ademais, as nais, dentro do patriarcado, sufrimos unha enorme violencia simbólica que, por un lado,
asócianos ao mito da feminidade e, por outro, invisibilízanos e bórranos dos espazos públicos. Así,
exércese violencia sobre nós ao non considerar un traballo a crianza, ao xerar un modelo de cidade
adultocéntrico, a través do paternalismo e os xuízos, ou cando nos relegan a maternar en soidade.
Por todo isto, esiximos:
• Máis dereitos e recursos para a crianza, como permisos amplos e transferibles ou unha
prestación universal por menor a cargo, para que as nais podamos maternar con dignidade e
sen violencia económica.
• A incorporación da crianza e da infancia en tódolos espazos da sociedade, para eliminar a
violencia simbólica que orixina soidade e invisibilización das nais.
• A erradicación da explotación reprodutiva, como unha forma de violencia cara as nais e as
criaturas, que son tratadas como mercadorías.
• O recoñecemento da Violencia Obstétrica como Violencia Machista. E a posta en marcha
de medidas para erradicar toda violencia na atención ao embarazo e ao parto.
• O recoñecemento dos procesos sexuais das nais e a adaptación social á nosa ciclicidade,
para que non se propicien casos de violencia sexual.
• Que tódolos operadores xurídicos apliquen estas leis ou emitan informes con obxectividade
e teñan a obrigatoriedade de formarse sobre violencia machista e sobre as necesidades do
desenvolvemento infantil.
• O respecto do vínculo materno e a escoita das necesidades das crianzas en procesos de divorcio
e en casos de violencia machista ou violencia cara a infancia.
• A prohibición das Custodias Compartidas Impostas e do falso SAP.
• Un sistema de servizos sociais e de protección á infancia que inclúa a perspectiva de xénero,
e libre de prexuízos e racismo.

————-

1 No ano 2018, 120.071 mulleres non tiveron dereito a un permiso remunerado.
2 Dende xaneiro a setembrode 2020, o número de permisos remunerados ao 100% desfrutados por homes é maior
ao das nais, aínda que somos as mulleres quen collemos o 87,62% das excedencias sen remunerar.